

Z reguły spotykamy się z placami zabaw, które mają ekologiczne podłoże. Piasek, trawa, wióry drzew są najtańszym surowcem łagodzącym. Jednak nie da się wykorzystać go do wszystkich rodzajów placów zabaw. Jeśli plac zabaw ma być rozbudowany, posiadać części umieszczone na sporej wysokości, w tym wypadku lepiej sprawdzą się nawierzchnie syntetyczne. Wytyczne, na temat stosowanych składników budowlanych definiuje europejska norma EN1177.
Każdy typ nawierzchni ma swoje wady i zalety. Do często spotykanych form podłoża, obok ekologicznych, należą także te w formie zielonych mat, określane potocznie jako sztuczna trawa. Do jej walorów można uwzględnić bezproblemowość z jaką przystosowuje się do naturalnego podłoża. Oprócz tego nie zrywają się ani nie ulegają innym zniszczeniom. Publiczne place zabaw mają przede wszystkim podłożesztuczne. Jest to spowodowane dużą możliwością stosowania syntetyków na beton, asfalt, kostkę oraz mały kosztem utrzymania. Ważnym detalem tego rodzaju nawierzchni jest klej poliuretanowy (np. ). Ta trwała warstwa łącząca jest nieoceniona przy wszelkich pracach wykończeniowych i instalacyjnych. Scala ze sobą wszelkie typy materiałów, tworząc odporne na czynniki chemiczne spoiny.

Inną metodą wykładania podłoża pod place zabaw są gumowe płytki lub maty. Ich składnik – kolorowy granulat – również sklejany jest ze sobą przy pomocy kleju poliuretanowego. Ten rodzaj tworzywa posiada duże właściwości pochłaniania drgań, stąd też zmniejsza przyczyny nieszczęśliwego wypadku. Do jego dodatkowych zalet należy: ładny wygląd, a także kompozycję, która pozwala na swobodny wzrost trawy.