Dziecięce koniki dla dorosłej widowni, czyli skąd wziął się fenomen „My Little Pony”

Narastająca przez ostatnie lata widownia serialu dla dzieci „My Little Pony” umożliwia wysnucie paru interesujących wniosków. Skąd u dojrzewających, a zwłaszcza u dorosłych płci męskiej – ludzi zajętych poważnymi życiowymi sprawami, taki liczny i pozytywny wydźwięk wobec serialu, w którym kolorowe koniki i pegazy z główną postacią na czele, Twilight Sparkle opowiadają o historiach w bajkowej krainie?

Serial emitowany jest od 2010 roku, kiedy to w Stanach Zjednoczonych wyszedł pierwszy materiał filmowy. W naszym kraju „My Little Pony zostało wyemitowane po raz pierwszy po roku czasu. Historia małych kolorowych kucyków wzbudza większe zainteresowanie, niż przypuszczali twórcy. Część krytyków i komentatorów filmowych tłumaczy popyt na serial faktyczną odskocznią od rzeczywistości. W wydarzeniach i relacjach małych koników z rogami wielu z nas widzi odejście, zapomina o kłopotach finansowych, niełatwych relacjach rodzinnych.„My Little Pony” (zobacz: little pony) w zamierzeniu twórcy kierowane jest nade wszystko do młodych, a zwłaszcza dziewczynek, które odnajdują w barwnych konikach poczucie stabilizacji i inspiracji. Co także ciekawe – serial powstał jako motyw przewodni firmowych zabawek Hasbro. W sklepie tej firmy, już po emisji pierwszych odcinków można było kupić kilka rodzajów zabawek. Jak na czasy ciągłego usieciowienia przystało, serial szturmuje zwolenników także przez internet. Dociera do nich z wszystkich stron, od social mediów, przez zakupy w firmowym sklepie online, po kontynuację ról serialowych postaci w animowanych grach komputerowych.

Serial żyje swoim sieciowym odbiciem jeszcze mocniej, a e-marketing i kolejne kanały umożliwiają dostęp do kolejnych tysięcy śledzących. Pisząc o „My Little Pony” i fenomenie dziecinnej, infantylnej fabuły, którą karmią się starsi widzowie, naturalne skojarzenie kierujemy w stronę Nickleodon, czyli „Pingwinów z Madagaskaru”. To także serial dla młodych, z animowaną, prostą jak drut historią, swoista ucieczka od codzienności i szarej rzeczywistości.

Konkluzja pozwala stwierdzić, że dla złapania spokoju, odpoczynku uciekamy wyobraźnią do okresu dzieciństwa. Jednakże same skojarzenia to mało, dziś oglądamy seriale z prostym przekazem i odczuciami, które na co dzień nie zawsze dostajemy od innych.